روسیه و تداوم حمایت از سوریه

تاکید دوباره دولت روسیه به آسیا به ویژه دو کشور چین و هند و نیز منطقه خاورمیانه در پرتو سیاست نگاه به شرق مسکو قابل تبین است.

باید به این نکته توجه کرد که نگاه روسیه به سیاست و عرصه بین المللی، رویکردی عملگرایانه و منافع محور است. روسیه در دو دهه اخیر در چارچوب سیاست همگرایی با غرب، تلاش کرد تا روابط نوینی با اروپا و آمریکا برقرار کند. به نحوی که اتحادیه اروپا بزرگترین شریک تجاری آن به شمار می رفت. در واقع قبل از گسترش بحران اوکراین، دوره طلایی روابط روسیه و غرب بود و مسکو تعاملات قابل توجه اقتصادی، تجاری، مالی و حتی نظامی و تسلیحاتی با شرکای غربی خود به ویژه فرانسه و ایتالیا و آلمان برقرار کرده بود و پروژه های متعددی توسط روسیه و این کشورها در حال اجرا بود. با این همه بحران اوکراین و تنش فزاینده بین دو طرف بر سر آن، باعث شد تا روابط مبتنی بر همکاری و شراکت روسیه و غرب به روابطی خصمانه و واگرایانه تبدیل شود.

روسیه در چارچوب تغییر کلی رویکرد خود و در چارچوب سیاست نگاه به شرق، نه تنها در ابعاد مالی و اقتصادی، صنعتی و انرژی و نظامی، تسلیحاتی به آسیای شرقی بویژه چین و هند توجه خود را متمرکز کرده بلکه سعی دارد با خاورمیانه، آمریکای لاتین و در وهله بعد با دیگر مناطق روابط نزدیک برقرار کند. این رویکرد مسکو برخلاف ادعای محافل غربی درباره بی توجهی روسیه به منافع خود در خاورمیانه و حتی رها کردن برخی متحدین خود در این منطقه است. در واقع اخیرا شاهد تحرکات مهمی از جانب روسیه در زمینه ایجاد روابط نزدیکتر با سه کشور خاورمیانه یعنی سوریه ، ایران وعراق بوده ایم.

در واقع انسداد و تنگنا در روابط روسیه با غرب همراه با وضعیت بسیار سیال و پیچیده در منطقه خاورمیانه، در کنار رویکرد آمریکا برای بیرون کشیدن خود از کشمکش های بی حاصل و پرهزینه و سرخوردگی و نارضایتی کشورهای عربی از آمریکا در موضوع برجام، باعث خلق فرصت های جدیدی برای روسیه شده است. مجموعه این عوامل، حوزه خاورمیانه ای سیاست خارجی روسیه را فعال کرده است که موضوعی مهم برای کشورها و بازیگران منطقه ای و از جمله ایران است.

ایران در سه دهه گذشته روابط نسبتا نزدیکی با روسیه داشته و دیدگاه های مشترک بین دو کشوردر بحث های منطقه ای و بین المللی وجود داشته است.

در مقطع کنونی که مساله هسته ای ایران در چارچوب مذاکرات و جمع بندی موسوم به برجام به نقطه عطف رسیده است بازهم روابط نزدیک با روسیه از مسائل مهم در عرصه سیاست خارجی ایران محسوب می شود و نباید اجازه داد که بازیگارن منطقه ای مانند عربستان، نگاه منطقه ای روسیه را بر اساس منافع خود تحت تاثیر قرار دهند. در واقع نقاط اتصال ایران و روسیه در بحران های مهم خاورمیانه از جمله در سوریه، عراق، لبنان، و ...خاصیت و جنس ژئوپلتیکی و استراتژیک دارد اما ماهیت بازیگران دیگر مانند عربستان و دیگر کشورهای عربی نگاهی تاکتیکی، مقطعی و زودگذر است.

 البته بعید است که روس ها تفاوت این دو نگاه را متوجه نباشند و در ارزیابی و رفتارها دچار خطایی راهبردی شوند. اکنون روسیه تلاش می کند تا بیش از گذشته در مسائل خاورمیانه بر اساس منافع خود مشارکت ورزد و در این میان به نظر می رسد مهم ترین عرصه برای مسکو آینده سوریه است. این توجه هم در زمینه  حل و فصل بحران سوریه از طریق پیگیری راه حل سیاسی و هم به صورت تقویت محسوس حمایت از دولت سوریه از طریق افزایش کمک های تسلیحاتی بوده است.

** تحرکات اخیر روسیه در قبال سوریه

در ماه های اخیر، روس ها توجه خاصی به مساله سوریه نشان داده و حتی برگزاری چند نشست بین اپوزیسیون و دولت سوریه در مسکو در این چارچوب قابل تحلیل است. در این راستا گزارش ها حاکی از برگزاری سومین نشست در مسکو است که در آن همه طرف‌های بحران سوریه حضور خواهند داشت تا نظرات، افکار و دیدگاه‌های سیاسی خود برای حل سیاسی بحران سوریه را مطرح کنند.

در این راستا همچنین شاهد استقبال روسیه از بیانیه‌ طرح صلح سوریه در شورای امنیت بودیم. دیپلمات‌های غربی نگران بودند که این بیانیه نیز با وتوی روسیه ناکام بماند. در عین حال وزیر خارجۀ روسیه تاکید کرده که پافشاری بر برکناری اسد از قدرت برای کشورش غیرقابل قبول است. این در حالی‌ است که تحرکات اخیر دیپلمات‌های روس برای حل بحران سوریه تفاهم کامل بین مسکو و تهران، و ادامۀ اختلاف‌ها با واشنگتن و ریاض را نمایان کرده است. سرگئی لاوروف وزیر خارجۀ روسیه در 26 مرداد درباره موضع روسیه در قبال تحولات سوریه اظهار داشت: "موضع ما تغییر نکرده؛ ما همواره بر آن بودیم که مردم سوریه باید سرنوشت کشور خود را بدون مداخله و پیش‌شرط و نسخه‌های تحمیلی از سوی بازیکنان خارجی تعیین کنند. تمام تصمیمات دربارۀ گام‌ها انتقالی و اصلاحات در سوریه باید در مذاکره بین دولت و مخالفان اتخاذ شود و مورد قبول هر دو طرف باشد. "

در عین حال آمریکا اکنون این نکته را به خوبی دریافته  که در زمینه  حل و فصل برخی مسائل منطقه ای بویژه بحران سوریه و نیز موضوع مبارزه با داعش بدون همفکری و یاری روسیه و نیز مشارکت مسکو در این موارد قادر به حل آنها نیست. با این همه مسکو بطور آشکار منتقد سیاست فعلی واشنگتن در زمینه بحران سوریه و بخصوص نحوه برخورد با داعش است. در اساس از دیدگاه ولادیمیر پوتین، غربی ها به دلیل تلاش برای تحقق اهداف نامشروع در سوریه، عامل اساسی بروز بحران و جنگ داخلی در سوریه هستند و در عین حال آمریکا و متحدان غربی و عربی آن نیز نقشی اساسی در ایجاد و گسترش گروههای تروریستی در سوریه و عراق از جمله داعش داشته اند.

در این زمینه پوتین در فوریه 2015 اقدامات یکجانبه نظامی آمریکا و غرب در منطقه خاورمیانه را زمینه ساز فعالیت گروه تروریستی داعش در کشورهای سوریه و عراق دانست. رییس جمهوری روسیه درعین حال اقدامات ائتلاف به اصطلاح ضد داعش را ناکارآمد دانسته و تصریح کرده بود که اقداماتی که از سوی اعضای ائتلاف ضد داعش انجام می گیرد و استراتژی و تاکتیک آنها با ابعاد و ماهیت تهدیدهای موجود متناسب نیست. پوتین یادآور شد که فقط ربا حملات هوایی آمریکا نمی توان از عهده این تهدیدها بر آمد.

در عین حال از دیدگاه پوتین، اقدامات ائتلاف علیه داعش غیر قانونی است زیرا بدون مجوز شورای امنیت سازمان ملل انجام می گیرد و در برخی موارد بدون مجوز کشوری است که بمباران ها در آن صورت می گیرد.

پوتین از هنگام اوج گیری بحران سوریه و جنگ داخلی در این کشور همواره غربی ها بویژه آمریکا و متحدان عرب آنها را مسبب اوضاع کنونی در سوریه تلقی کرده است. در عین حال مسکو بارها خواست خود را در زمینه اقدامات مشترک در زمینه مبارزه با تروریسم، بر اساس قوانین بین المللی وبا احترام به حق حاکمیت و تمامیت ارضی کشورها اعلام کرده است.

به این لحاظ تماس چندی قبل پوتین با اوباما و نیز ابراز آمادگی وی در مذاکره تلفنی با اوباما برای افزایش هماهنگی ها بین دو کشور و نیز اقدامات مشترک برای کاهش تنش های منطقه ای بیش از اینکه برای خوشامد اوباما و یا نزدیکی به آمریکا باشد، درواقع ناشی از رویکرد روسیه برای انجام اقدامات اساسی و ماهوی به منظور حل و فصل بحران های منطقه ای بویژه سوریه و نیز مبارزه با داعش است. به این ترتیب باید گفت اگر واشنگتن واقعا در زمینه تلاش برای حل این مسائل صداقت دارد، باید ضمن افزایش رایزنی ها با مسکو، اقدامات مشخص و مثبتی را در این زمینه با هماهنگی مسکو صورت دهد.

** حمایت تسلیحاتی

روسیه در چند سال اخیر نشان داده که کماکان متعهد به حمایت جدی از دولت سوریه است. بویژه اقدام اخیر روسیه در تحویل جنگنده های "میگ -31" و موشک های ضد زره "کورنت" به سوریه در این راستا قابل ارزیابی است. روسیه با این کار اعلام کرد که در کنار حمایت سیاسی به حمایت نظامی از دمشق متعهد است. این اقدام روسیه در حالی صورت می گیرد که برخی از کشورها ادعا می کردند که موضع گیری روسیه در قبال سوریه بخاطر منافع این کشور با آمریکا و کشورهای دیگر تغییر کرده است. این خبرها و پیش بینی ها با اظهارات تند وزیر امور خارجه عربستان در مورد رییس جمهوری سوریه و سکوت مقام های روسی به این اظهارات و نیز میزبانی روسیه از گروه های مخالف دولت قانونی سوریه برای برگزاری کنفرانس جدیدی در مسکو بیشتر قوت گرفت.

با این همه پرسشی که درخصوص موضع گیری ها و اقدام های اخیر روسیه در قبال سوریه مطرح است این است که مسکو با تحویل این جنگنده های پیشرفته خود به دولت و ارتش سوریه، آن هم در شرایط کنونی و در این برهه زمانی خاص چه اهدافی را دنبال می کند و قصد ارسال چه پیام هایی به طرف های منطقه ای و بین المللی دارد؟ هر چند این نخستین بار نیست که روسیه به سوریه همپیمان منطقه ای خود کمک نظامی می کند اما این اقدام روسیه در این زمان پاسخی است به ادعاهای غرب است که مسکو نشان دهد دست از حمایت و یاری همپیمانان خود بر نمی دارد. در عین حال تحویل این هواپیماها از جانب روسیه با توجه به مقدورات آنها نه فقط به معنای افزایش قابل توجه قدرت هوایی سوریه بلکه بمنزله هشداری به دشمنان منطقه ای سوریه محسوب می شود. در واقع میگ – 31 تواناترین هواپیمای رهگیر روسیه است که قابلیت درگیری درگیری هم زمان با چندین هدف را دارد؛ رادار نیرومند زاسلون مهم ترین عامل برتری میگ – 31 است. رادار زاسلون در حال حاضر توان کشف اهداف تا فاصله 200 کیلومتری را دارد.

چهار فروند میگ – 31 در کنار هم می توانند منطقه ای به 900 کیلومتر را اسکن کنند و این جنگنده می توانند به راحتی نقش یک آواکس را نیز برای نیروهای سوریه ایفا کند. این رادار توان شناسایی 24 هدف و درگیری همزمان با شش هدف را با عملیاتی شدن شش فروند میگ 31 در نیروی هوایی سوریه می توان انتظار داشت که توان دفاع هوایی این کشور در برابر متجاوزان خارجی به نحو قابل توجهی افزایش پیدا می کند. دیگر سلاح کارآمدی که روس ها به سوریه تحویل داده اند، موشک ضد تانک کورنت است. این موشک یک موشک ضد تانک هدایت شونده سنگین است. کورنت برای مقابله با تانک های نسل حاضر و همچنین اهداف هوایی در ارتفاع کم و با سرعت کم مانند بالگرد طراحی شده است.

** اهمیت سوریه برای روسیه

سوریه از جهات مختلفی برای روسیه اهمیت دارد. در واقع روس ها در چند سال اخیر شاهد آن بوده اند که متحدین سنتی این کشور در خاورمیانه یکی پس از دیگری از دایره نفوذ آن خارج شده و غرب جای روسیه را گرفته است. مثال بارز این مساله غفلت مسکو از مساله لیبی بود که در سال 2012 با مداخله هوایی ناتو به نفع مخالفان، رژیم قذافی سرنگون و در مرحله بعد قراردادهای تسلیحاتی و اقتصادی بین روسیه و لیبی لغو شد.

با توجه به این تجربه تلخ، مسکو در بحران سوریه موضع قاطعانه دفاع از دولت سوریه را در پیش گرفته است. کما اینکه در این زمینه «نادر مقابله» خبرنگار و تحلیلگر سیاسی اردنی در اردیبهشت 1392 اظهار داشت که رئیس جمهوری روسیه در یک نشست خصوصی اعلام کرده حتی اگر جنگ به خیابان های مسکو بکشد، از بشار اسد همتای سوریه ای خود دست نمی کشد.

در واقع روسیه از آغاز بحران در سوریه در موارد متعدد تاکید کرده که تمایلی برای تغییر موضع در قبال بحران سوریه ندارد. همچنین در سبتامبر سال 2012 ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه، قدرت های غربی را به حمایت از افراط گرایان که تلاش می کنند حکومت بشار اسد را سرنگون کنند، مورد انتقاد قرار داد. پوتین در آن زمان گفت: برخی از افراد از شبه نظامیان القاعده یا افراد از گروه ها یا سازمان های دیگر استفاده می کنند تا به اهداف خود در سوریه دست یابند. وی تاکید کرد که این یک سیاست خطر آفرین و ناهماهنگ است. به گفته پوتین این همانند آن است که آمریکا درهای

 زندان گوانتانامو را بگشاید و به بازداشتی های این زندان اجازه دهد تا در سوریه بجنگند. با این حال حمایت و پشتیبانی مسکو به طور آشکار در این مقطع زمانی با توجه به باز تعریف اهمیت خاورمیانه موضع حمایت جدی از سوریه را اتخاذ کرده که نماد آن تحویل هواپیماهای جنگنده رهگیر دوربرد میگ – 31به دمشق است.

در عین حال با توجه به اینکه پایگاه دریایی طرطوس در ساحل مدیترانه ی سوریه تنها پایگاه دریایی روسیه در خارج از مرزهای این کشور است، بنابراین روسیه مصمم است به هر قیمت ممکن این پایگاه دریایی را که برای تحرک اقیانوسی نیروی دریایی روسیه اهمیت حیاتی دارد، حفظ کند. در واقع تحلیلگران بر این عقیده هستند که یکی از دلایل حمایت روسیه از حکومت روسیه در جنگ داخلی این کشور است که روسیه نمی خواهد تنها پایگاه دریایی خود در دریای مدیترانه را از دست بدهد. پایگاه دریایی طرطوس بر پایه قراردادی که اتحاد جماهیر شوروی در سال 1971 با سوریه منعقد کرد در اختیار آن قرار گرفت.

هرچند روسیه به عنوان کشور جانشین شوروی مطرح شد، همه پایگاه های خارجی خود را واگذار کرد، اما به دلیل اهمیت پایگاه دریایی طرطوس در 24 سال گذشته همچنان آن را حفظ کرده و حتی مبادرت به توسعه و تجهیز هرچه بیشتر آن کرده است. طرطوس تنها پایگاه نظامی مسکو در سواحل دریای مدیترانه محسوب می شود. بنا به گفته کارشناسان این پایگاه هرچند چندان بزرگ نیست ولی به شناورهای روسیه که از آب های دریای مدیترانه می گذرند خدمات مهم لجستیکی می دهد و یکی از ابعاد قدرت نظامی پیشرفته روسیه محسوب می شود و در عین حال به ارتش سوریه هم اطلاعات لجستیکی می دهد. روسیه از

 این پایگاه دریایی برای انجام تعمیر و نگه داری ناوها و نیز به عنوان پایگاه مراقبتی ناوگان خود، به خصوص برای کشتی های جنگی دریای سیاه، بهره می برد.

پس از فروپاشی شوروی هرچند فعالیت این پایگاه با رکود نسبی مواجه شد اما در سال 2006 میلادی مذاکراتی بین سوریه و روسیه برای توسعه و گسترش این پایگاه دریایی انجام شد و از سال 2009 میلادی روسیه مشغول بازسازی و گسترش این پایگاه دریایی به منظور جای دادن شناورهای رزمی بزرگ تر در آن بوده است. در این راستا روسیه با موافقت سوریه، پایگاه دریایی خود در ساحل مدیترانه ای سوریه ای سوریه را در سال های اخیر توسعه داده و ناوهای رزمی روسیه برای انجام عملیات دریایی در دریای مدیترانه و دریای سرخ از این پایگاه استفاده می کنند.

این در حالی است که با وجود ادامه جنگ داخلی در سوریه، مقامات ارشد نظامی روسیه کماکان بر حفظ پایگاه دریایی خود در سوریه تاکید دارند. پایگاه دریایی طرطوس تنها نقطه سوخت گیری ناوهای روسیه در دریای مدیترانه محسوب می شود.

بدون در اختیار داشتن این پایگاه دریایی، ناوهای رزمی روسیه ناچارند برای مسائل لجستیکی، نگهداری و تعمیرات و نیز سوخت گیری به پایگاه نیروی دریایی روسیه در دریای سیاه بازگردند.

این در حالی است که با توجه به اوج گیری اختلافات روسیه و غرب بر سر بحران اوکراین و افزایش قابل توجه حضور نظامی ناتو در غرب دریای سیاه، اکنون ناوگان دریای سیاه روسیه برای حفظ اقتدار دریایی روسیه در این منطقه حساس از اهمیت افزون تری برخودار شده است. در عین حال ناوگان دریای سیاه برای عملیات در آب های بین المللی نیازمند حفظ پایگاه دریایی طرطوس در مدیترانه است. در عین حال طبق برخی گزارش ها، دولت سوریه موافق ایجاد دومین پایگاه نظامی روسیه در خاک این کشور است. القدس العربی در مرداد ماه سال 1394 نوشت، سوریه از روسیه خواسته است پایگاه نظامی

 دیگری را در شهر ساحلی "جبله" سوریه ایجاد کند که در این صورت این پایگاه بعد از پایگاه دریایی "طرطوس" دومین پایگاه روسیه در سوریه محسوب خواهد شد.  دمشق به اطلاع مسکو رسانده است که با ایجاد دومین پایگاه که پیشرفته تر و مهم تر از پایگاه طرطوس خود بود، موافق است و خدمات دهی این پایگاه به نیروهای نظامی روسیه و ارتش سوریه نسبت به خدمات پایگاه طرطوس در سطح بالاتری خواهد بود. القدس العربی نوشت بشار اسد رئیس جمهوری در ماه مارس در گفت و گو با یکی از شبکه های روسیه اعلام کرده بود امکان ایجاد یک پایگاه نظامی قدرتمند روسیه در سوریه وجود دارد. او گفته

 بود دمشق منتظر چنین درخواستی است و با آن موافقت خواهد کرد. اسد همچنین اعلام کرده بود با توجه به نقش مهم روسیه در برقراری ثبات جهانی، هر قدر روسیه در منطقه بیشتر حضور داشته باشد، این حضور برای ثبات منطقه بهتر خواهد بود.

تصمیم مسکو برای ساخت دومین پایگاه در سوریه به معنی آن است که روسیه در چند سال اخیر نشان داده که کماکان متعهد به حمایت جدی از دولت سوریه است. به ویژه اقدام اخیر روسیه در تحویل جنگنده های«میگ -31» و موشک های ضد زره «کورنت» به سوریه در این راستا قابل ارزیابی است. روسیه با این کار اعلام کرد که در کنار حمایت سیاسی از حمایت نظامی از دمشق متعهد است. حافظ اسد یکی از مهمترین رهبران همپیمان با اتحاد جماهیر شوروی در دوره جنگ سرد در خاورمیانه محسوب می شد.

**روسیه و دغدغه بازگشت تکفیری ها

یکی از وجوه مهم بحران سوریه برای روسیه، مساله حضور گروه های تکفیری در سوریه و عراق و وجود هزاران نفر از اتباع روس و آسیای مرکزی در این گروه ها است. در واقع اکنون مساله بازگشت این افراد افراط گرا به کشورهای متبوع خود و انجام انواع اقدامات ترویستی از جانب آنها به دغدغه بزرگی برای مقامات سیاسی و امنیتی روسیه تبدیل شده است.

در این زمینه "ایگور بارنیف" رئیس آژانس فدرال امور اقوام روسیه در مرداد 1394 اعلام کرد که حدود 2000 تبعه روس تاکنون این کشور را به مقصد عراق و سوریه ترک کرده‌اند که هدف بسیاری از آنها پیوستن به داعش بوده است.

بارنیف تاکید کرد که آژانس تحت مدیریت وی با همکاری سرویس های ویژه روسیه در تلاش است تا سیستم خاصی را برای آنالیز سایت های اینترنتی و رسانه های اجتماعی ایجاد کند تا بتوانند افراط گرایان و تبلیغ کنندگان گروه های تروریستی را رد یابی کنند.

به گفته بارنیف، جامعه مسلمانان روسیه همچنین نقشی بسیار کلیدی در جلوگیری از گسترش افراط گرایی در این کشور ایفا می کند. این در حالی است که «اولگ سرومولتف» معاون امور مبارزه با تروریسم وزیر امور خارجه روسیه در اوایل ژوئیه سال 2015 اعلام کرد که 2200 تبعه روسیه در گروه های تروریستی افراطی در سوریه و عراق حضور دارند. این مقام روسی افزود دستگاه های امنیتی، سال گذشته بیش از 100 پرونده جنایی در خصوص شهروندان روسی که در سوریه جنگیده اند، گشوده اند. وی اظهار داشت در حال حاضر آنچه اهمیت دارد، جلوگیری از هرگونه حمله به خاک روسیه یا شهروندان یا نهادهایش از سوی گروه تروریستی داعش است.

این مقام روسی تاکید کرد که کشورهای مدعی سردمداری مبارزه با تروریسم کماکان در برخورد با این پدیده موضع دوگانه ای دارند. وی گفت همه کشورها باید تلاش های خود را برای مقابله با تروریسم جهانی بدون سیاسی کاری یا در پیش گرفتن معیارهای دوگانه در خصوص گروه های تروریستی یکپارچه کنند.

معاون امور مبارزه با تروریسم وزیر امور خارجه روسیه تاکید کرد هر راهبرد موثر برای جنگ با تروریست های داعش باید بر تشکیل ائتلاف بین المللی واقعی مبتنی باشد که بر اساس قطعنامه های سازمان ملل متحد عمل کند. همچنین شورای امنیت روسیه نیز در اواخر ژوئن سال 2015 از پیوستن بیش از هزار تبعه روسی به گروه داعش خبر داد.

شورای امنیت روسیه با اعلام این آمار افزود: تلاش ها برای متوقف کردن پیوستن اتباع روسیه به این گروه تروریستی ناکام مانده است. نیکولای پاتروشف دبیر شورای امنیت روسیه در این باره به روزنامه کامرسنت روسیه گفت: بیش از هزار نفر از اتباع روسیه برای گروه تروریستی داعش می جنگند.

این مقام روس در ادامه افزود: هزاران نفر از دیگر کشورها از جمله روسیه، آسیای میانه، غرب اروپا و آمریکا در گروه تروریستی داعش حضور دارند. وی در بخش دیگری از اظهارات خود سیاست دوگانه غربدر قبال داعش را محکوم کرد. پیش تر وزارت کشور روسیه از پیوستن 400 تبعه چچنی به گروه تروریستی داعش خبر داده بود. شورای امنیت ملی و وزارت کشور روسیه در حالی از پیوستن این تعداد از اتباع روس و چچنی  به گروه تروریستی داعش سخن می گویند که بسیاری از گزارش ها از حضور صدها نفر از اتباع کشورهای غربی در این گروه تروریستی حکایت دارد. روسیه تا کنون اقداماتی را برای جلوگیری از تقویت گروه تروریستی داعش صورت داده است. از جمله روسیه در اوایل فوریه سال 2015 پیش نویس قطعنامه ای را به شورای امنیت ارائه داد که در آن خواستار اقدام قاطع برای جلوگیری از روند حمایت مالی برخی از کشورها از گروه تروریستی داعش شده بود. در این قطعنامه از تمام کشورهای جهان خواسته شده بود که مانع از دستیابی داعش به درآمدهای نامشروع شوند. این قطعنامه در 12 فوریه سال 2015 تصویب شد. گروه تروریستی داعش در سوریه و عراق از محل غارت اموال عمومی، دولتی و خصوصی، فروش غیر قانونی نفت و آثار باستانی درآمدهای هنگفتی کسب کرده است.

*از: دکتر سید رضا میرطاهر کارشناس مسائل استراتژیک

*منبع: همشهری دیپلماتیک، نشریه سیاسی ـ تحلیلی، دوره جدید، شماره 88، پاییز 1394

خبرگزاری جمهوری اسلامی